Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευρώπη: Ένα όνειρο που ξέπεσε

Απρίλιος 2017. Πρόθυρα του 2ου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, με νικητές δύο πρόσωπα όχι και τόσο αξιέπαινα και υποδειγματικά: από τη μία ένα ακροδεξιό κόμμα με άγνωστες βλέψεις και από την άλλη ένα «κεντρώο» κόμμα, συνεχιστής της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων.

Αυτή είναι η Ευρώπη, κυρίες και κύριοι, την οποία «δημιουργήσαμε» και για την οποία οι παππούδες μας έφτυσαν αίμα και έχυσαν ιδρώτα για να την κάνουν καλύτερη, με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και αντίστοιχα, αυτή είναι η Ελλάς, που εδώ και τέσσερις δεκαετίες ψηφίζει, όχι για το καλό του τόπου, αλλά για το συμφέρον που ο κάθε ψηφοφόρος έχει. Γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου: αυτή η ακατάπαυστη «λαιμαργία» για περισσότερα, όπως κι αν λέγονται αυτά: χρήματα, εξουσία, κ.λπ.. Όπου κι αν πας βλέπεις τη διαφθορά και το «βόλεμα» και λες από μέσα σου: «Ρε γαμώ το, ένας άνθρωπος που να έχει προσπαθήσει  μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις, για να πάρει μία θέση σ’ αυτή την κωλοχώρα, δεν υπάρχει;» Κι ύστερα έρχεται η απελπισία και η υποταγή. Διότι λες, αφού και να προσπαθήσω να κάνω κάτι θα με καθαιρέσουν, όσες φορές κι αν το επιδιώξω, όσες φορές κι αν αγωνιστώ να ανεβώ τη βουνοπλαγιά, πάντα θα υπάρχει κάποιος στην κορυφή που θα σε γκρεμίσει πάλι κάτω.

Αλλά και είναι η Ελλάς, που βγάζει ένα κόμμα αυτής της απεχθούς ιδεολογίας που ονομάζεται φασισμός, ή ναζισμός, κατ’ άλλους, τρίτο στη Βουλή για να μας εκπροσωπήσει. Μια ιδεολογία που το μόνο που ξέρει είναι η εκμετάλλευση των ανθρώπων. Μια ιδεολογία που κατέστρεψε τη χώρα απ’ τα θεμέλια και άφησε πίσω της μόνο πόνο και φόβο στις καρδιές των ανθρώπων. Ωστόσο, επειδή ο πόνος και ο φόβος «πέθαναν» μαζί με τη γενιά που υπέστη όλα τα δεινά με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισαν να αναδύονται πάλι, ωσάν σειρήνες, που η θανάσιμη λαλιά τους φτάνει στα αφτιά μας σαν χαρούμενο κελάηδισμα και μετά μας τραβάνε στην άβυσσο μαζί τους. Το θέμα είναι ότι αυτή τη φορά θα  είναι ακατόρθωτο να βγούμε στην επιφάνεια για να πάρουμε μια ανάσα. Γιατί δε θα υπάρχει κανείς απ’ έξω.

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να καταλάβουμε ότι, ανάμεσά μας, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, με την πραγματική σημασία της λέξης. Άνθρωποι που ενδιαφέρονται και προσπαθούν για μας. Που δίνουν την ψυχή τους για αυτόν τον τόπο.

Δε χάσαμε ακόμη. Οι Θερμοπύλες κρατάνε με νύχια και με δόντια. Προς το παρόν. Ήρθε ο καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίο μας έριξαν. Να κάνουμε κι εμείς κάτι. Μεγάλο ή μικρό, δεν έχει σημασία. Για να διώξουμε τους Πέρσες, γιατί αν χάσουμε θα μας καταδυναστεύουν αιώνια. Για να κρατήσουν οι Θερμοπύλες, όποιες κι αν είναι αυτές. Για την ακρίβεια, όποιες θέλουμε να είναι αυτές.


Lost in Universe

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

υποσχέσεις

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως ξέρω πώς είναι. Ξέρω πώς είναι να πονάει η ψυχή σου. Ξέρω πώς είναι να βουρκώνεις με τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις με τι να κλάψεις. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις πράγματα, τη στιγμή που δε θες να βλέπεις τίποτα. Και από την άλλη, ξέρω πώς είναι να μη βλέπεις τίποτα, τη στιγμή που θα ήθελες να βλέπεις τα πάντα.      Δεν ξέρω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχουμε πει. Αλλά ξέρω ποιο είναι το ψέμα που μας πληγώνει περισσότερο. «Θα είμαι δίπλα σου». Μας ενοχλεί ο μέλλοντας; Μήπως μας ενοχλεί η λέξη «δίπλα»; Ή απλώς δεν αντέχουμε αυτές τις λέξεις στη σειρά επειδή γνωρίζουμε όλον τον εγωισμό και την επιπολαιότητα που κρύβεται από πίσω;      Εγωισμός, επειδή αυτός που την ξεφουρνίζει, έχει περισσότερη ανάγκη να είναι δίπλα μας απ’ ότι εμείς δίπλα σε αυτόν. Επιπολαιότητα, γιατί δεν αναλογίζεται την ευθύνη του μέλλοντα στις πλάτες του. Και μας γεμίζει με ουτοπικές προσδοκίες.      Ευτυχώς, δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις. Όλα γίνονταν λι

διττή φύση/δύση

καπιταλισμός/σοσιαλισμός . δουλεύεις. η δουλειά σου, αποφέρει κάποιο προϊόν το οποίο αγοράζεται και έτσι υπάρχει κέρδος. το κέρδος το μοιράζεσαι μαζί με τα αφεντικά, τα οποία δουλεύουν κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα ή και καθόλου δουλειά, αλλά έχουν το άγχος. φύση/κρίση. η φύση του ανθρώπου νου καπιταλισμού τα έφερε έτσι ώστε ήρθε η κρίση έχει οδηγήσει στο να παρακαλάς κάποιον να δουλέψεις για αυτόν, και να σου δώσει ένα μικρό κομμάτι από αυτά που θα παράξεις. πολλές φορές, και αφιλοκερδώς, ελπίζοντας πως δεν χρειάζεται να ted ρέφεσαι καν. οι συνθήκες στις οποίες θα δουλέψεις, θα είναι επίσης, όποιες επιθυμεί ο εργοδότης. πάτος/κράτος. το κράτος, παρέχει προστασία στον εργαζόμενο απέναντι στους κακούς εργοδότες, απολύοντας τον εργαζόμενο δίχως προειδοποίηση μέσα σε μια μέρα για να πούμε  ερτ1  παράδειγμα. επίσης, παρέχει κοινωνικά αγαθά όπως φροντιστήρια για την παιδεία, χαράτσια για να μείνεις, φυλακισμένες οροθετικές για την ισότητα, ράντζα για  την υγεία, και φό

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης. Και τότε για σένα η λύση είναι μονόδρομος και στην ταμπέλα αναγράφεται ξεκάθαρα η λέξη «λήθη».   Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την